Gedenkschriften – De eigen levensbeschrijving van Thomas Halyburton

Beschrijving

De gedenkschriften van Thomas Halyburton

De bekende puriteinse predikant Thomas Halyburton (1674-1712) beschreef geregeld zijn geestelijke ervaringen in een autobiografisch dagboek. Die zijn later verschenen in deze bundel ‘Gedenkschriften’. Ze staan bekend als een van de meest indringende, persoonlijke beschrijvingen van een innig geestelijk leven. Daarnaast geven ze een inkijk in de soms moeilijke kerkelijke en politieke omstandigheden waarmee Halyburton in zijn tijd te maken had.

Waarom een nieuwe vertaling van de ‘Gedenkschriften’ van Halyburton?

De ‘Gedenkschriften’ van Thomas Halyburton kunnen nuttig zijn voor studerende jongeren die geconfronteerd worden met allerlei opvattingen. Hetzelfde gebeurde met Halyburton. In dit boek is duidelijk te lezen dat het Evangelie in zichzelf de kracht heeft om iemand tot volle bevrediging te laten komen met betrekking tot de waarheid van Gods Woord. Ook al wordt het als dwaas en ongenoegzaam beschouwd door mensen. Halyburton kreeg door de aanraking met het deïsme te kampen met heftige twijfels, en hij geeft een gedetailleerde beschrijving van hoe deze twijfels overwonnen werden. Hij heeft een heel hoofdstuk geschreven dat gewijd is aan hoe hij ervan overtuigd werd dat de Schrift het Woord van God is. Dit maakt het boek actueel in een geseculariseerde leefwereld. Charles Hodge en Samuel Miller van Princeton schrijven in hun aanbeveling: ‘Zijn Memoires werden meer dan een eeuw lang door bekwame keurmeester gezien als een van de beste godsdienstige biografieën. (..) Het boek verdient een plek in elk gezin.’ John Newton zegt: ‘Ik weet niet waarom, maar ik heb in het algemeen een afkeer van alle Godsdienstige gedenkschriften. Maar die van Halyburton zijn een uitzondering. Zij zijn de meest oordeelkundige en meest schriftuurlijke die ik ooit gezien heb.’

Halyburton had een scherp verstand, en dat laat hij ook blijken in zijn levensbeschrijving. Hij analyseert zijn eigen leven aan de hand van de Schrift. Zo is er geen wildgroei, maar een sobere, maar tegelijkertijd jaloersmakende beschrijving van overwinnende genade. Zoals Archibald Alexander het in zijn voorwoord uitdrukt: ‘Ik weet niet of er een stervensgeschiedenis is gedrukt die meer overeenkomt met de ‘grootste en dierbare beloften’[1]  van God. Ik heb wel over meer uitzinnige en hartstochtelijke werkzaamheden gelezen. Ik heb echter nog nooit een verslag gelezen waar de vertroosting en het vertrouwen van de persoon in meerdere mate af scheen te hangen van de eenvoudige, nuchtere beoefening van het geloof. Wie zal na het lezen van dit verslag niet uitroepen: ‘Mijn ziel sterve den dood der oprechten, en mijn uiterste zij gelijk het zijne!’”

Er is in dit boek iets te lezen van de kracht van het Woord. Hoe intelligent Halyburton ook was – hij had een kinderlijk geloof in Gods Woord, wat te lezen is in het jaloersmakende verslag van het licht van het Evangelie dat in zijn ziel opging, en dat van zijn sterfbed, waarin de overwinning van het geloof helder beschreven wordt. Ook de dagboekstukken uit zijn ambtelijke periode zijn vol onderwijs wat betreft het christelijke leven in de praktijk.

Dit boek wordt gerekend tot de klassiekers in de puriteinse wereld. De onder ons bekende ‘rabbi’ John Duncan zegt: ‘Er zijn drie biografieën waar ik geen genoeg van kan krijgen: die van Augustinus, van Bunyan en van Halyburton. (..) Met Halyburton voel ik grote verstandelijke overeenkomst.’

Met een inleiding van L. van der Tang.

Vertaling: Ruben en Carianne Bolier

 

 

[1] 2 Petr. 1:4.